Παρουσιάστηκε στο ΚΑΣ η Μελέτη Προστασίας του Κάστρου Κορώνης

Επισημαίνει ότι «προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν τις μελέτες το Ίδρυμα Μανιατάκη και ο Δήμος Πύλου-Νέστορος, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ένταξη για την υλοποίησή του στο ΕΣΠΑ».

Σε ρεπορτάζ της η Νινέττα Κοντράρου - Ρασσιά, με τίτλο “Οχυρώνεται η Κορώνη” σημειώνει: «Μοσχοβολάει βενετσιάνικη φινέτσα. Από τα ανοίγματα της οχύρωσης προβάλλει το πέλαγος. Η αρχοντιά δεν εγκατέλειψε το κάστρο της Κορώνης, παρ’ όλο που ένα κομμάτι αναλημματικού τοίχου στο θαλάσσιο μέτωπό του έχει προ πολλού καταρρεύσει. Η εγκατάλειψη αυτή οδήγησε -έστω κατόπιν εορτής- στην απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να λάβει άμεσα μέτρα προστασίας των παράκτιων τμημάτων της οχύρωσης του κάστρου».

Για τους χρηματοδότες της παρέμβασης αναφέρεται: «Εκπονήθηκε ένα πρόγραμμα επεμβάσεων με τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα», τόνισε η Γενική γραμματέας του ΥΠΠΟΑ, Λίνα Μενδώνη, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, κι έτσι θα προχωρήσει το έργο. Προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν τις μελέτες το Ίδρυμα Μανιατάκη και ο Δήμος Πύλου-Νέστορος, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ένταξη για την υλοποίησή του στο ΕΣΠΑ με προϋπολογισμό 2 εκατομμύρια ευρώ».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της κ. Μενδώνη: «Το βενετσιάνικο κάστρο είναι κτισμένο σε μια χερσόνησο που στέφει τον ομώνυμο οικισμό. Πέρα από τα τείχη η χερσόνησος συνεχίζεται και καταλήγει σε μια μικρή γλώσσα γης, το “Λιβάδι”. Το μεγαλύτερο τμήμα της οχύρωσης φέρει τη σφραγίδα των Ενετών.

Τα τείχη κατασκευάστηκαν στην Α’ Ενετοκρατία (13ος-15ος αιώνες), ενώ το κομμάτι προς το Λιβάδι ενισχύθηκε στην Α’ Τουρκοκρατία με τάφρο και δύο στρογγυλούς προμαχώνες (σήμερα σώζεται μόνο ένας). Ένας μεγάλος διπλός προμαχώνας εικάζεται πως κτίστηκε στην περίοδο της Β’ Ενετοκρατίας».

Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι “παρουσιάζοντας τη μελέτη για την προστασία των παραθαλάσσιων τειχών ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών-Μεταβυζαντινών Μνημείων, Θ. Βλαχούλης, είπε ότι «το τείχος στο ΒΑ τμήμα του εκτείνεται από τη στέψη του πρανούς μέχρι τη στάθμη της θάλασσας με πάχος που φθάνει έως και τα 4 μέτρα και προστατεύει τα πετρώματα από τη διάβρωση και κυρίως από τα θαλάσσια αιωρήματα. Στη φάση κατασκευής οι Βενετσιάνοι επένδυσαν τα πρανή με λιθοδομές που διαπλάτυναν ως τη στάθμη της θάλασσας»”.

Όσον αφορά τις καταρρεύσεις του τείχους επισημαίνεται πως “οφείλονται στη διάβρωση του υλικού (ψαμμίτης) και στον έντονο τεκτονισμό. Έτσι βρέθηκαν χωρίς στήριξη τμήματα της θεμελίωσης. Δημιουργήθηκαν σπηλαιώσεις και κατολισθήσεις σε μεγάλη έκταση, που παρέσυραν τμήμα της επίχωσης του πλατώματος όπως και των υπερκείμενων κτισμάτων.

«Σήμερα σώζονται τμήματα του τείχους σε οριακή κατάσταση ισορροπίας», είπε ο κ. Βλαχούλης. Κι έτσι αποφασίστηκε να καλυφθούν οι ελεύθερες επιφάνειες των πρανών με οπλισμένο μανδύα εκτοξευόμενου σκυροδέματος, να καθαριστούν τα τείχη από τη βλάστηση στην άκρη του πρανούς, να στερεωθούν τα υπερ-κρεμάμενα τμήματα και να επιχωθούν κάποιες ενάλιες αρχαιότητες που βρίσκονται in situ, για να μην καταστραφούν”.

* Αναδημοσίευση από ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013, σελ. 14.